نمای کلی تحویل ویژگی Play

مدل سرویس‌دهی برنامه Google Play از Android App Bundles برای تولید و ارائه فایل‌های APK بهینه‌شده برای پیکربندی دستگاه هر کاربر استفاده می‌کند، بنابراین کاربران فقط کد و منابعی را که برای اجرای برنامه شما نیاز دارند دانلود می‌کنند.

Play Feature Delivery از قابلیت‌های پیشرفته بسته‌های برنامه استفاده می‌کند، که به برخی از ویژگی‌های برنامه شما امکان می‌دهد به صورت مشروط تحویل داده شوند یا در صورت درخواست دانلود شوند. برای انجام این کار، ابتدا باید این ویژگی ها را از برنامه پایه خود به ماژول های ویژگی جدا کنید.

پیکربندی ساخت ماژول ویژگی

هنگامی که یک ماژول ویژگی جدید با استفاده از Android Studio ایجاد می کنید، IDE افزونه Gradle زیر را در فایل build.gradle ماژول اعمال می کند.

// The following applies the dynamic-feature plugin to your feature module.
// The plugin includes the Gradle tasks and properties required to configure and build
// an app bundle that includes your feature module.

plugins {
  id 'com.android.dynamic-feature'
}

بسیاری از ویژگی‌های موجود در پلاگین برنامه استاندارد برای ماژول ویژگی شما نیز موجود است. بخش‌های زیر ویژگی‌هایی را که باید و نباید در پیکربندی ساخت ماژول ویژگی خود بگنجانید، توضیح می‌دهند.

مواردی که نباید در پیکربندی ساخت ماژول ویژگی گنجانده شود

از آنجا که هر ماژول ویژگی به ماژول پایه بستگی دارد، پیکربندی های خاصی را نیز به ارث می برد. بنابراین، باید موارد زیر را در فایل build.gradle ماژول ویژگی حذف کنید:

• پیکربندی‌های امضا: بسته‌های برنامه با استفاده از پیکربندی‌های امضایی که در ماژول پایه مشخص کرده‌اید امضا می‌شوند.
• ویژگی minifyEnabled : شما می توانید کوچک کردن کد را برای کل پروژه برنامه خود فقط از پیکربندی ساخت ماژول پایه فعال کنید . بنابراین، شما باید این ویژگی را از ماژول های ویژگی حذف کنید. با این حال، می توانید قوانین ProGuard اضافی را برای هر ماژول ویژگی مشخص کنید .
• versionCode and versionName : هنگام ساخت بسته نرم افزاری، Gradle از اطلاعات نسخه برنامه که ماژول پایه ارائه می کند استفاده می کند. شما باید این ویژگی ها را از فایل build.gradle ماژول ویژگی خود حذف کنید.

ارتباطی با ماژول پایه برقرار کنید

هنگامی که Android Studio ماژول ویژگی شما را ایجاد می کند، با افزودن ویژگی android.dynamicFeatures به فایل build.gradle ماژول پایه، آن را برای ماژول پایه قابل مشاهده می کند، همانطور که در زیر نشان داده شده است:

// In the base module’s build.gradle file.
android {
    ...
    // Specifies feature modules that have a dependency on
    // this base module.
    dynamicFeatures = [":dynamic_feature", ":dynamic_feature2"]
}

علاوه بر این، Android Studio شامل ماژول پایه به عنوان یک ماژول ویژگی است، همانطور که در زیر نشان داده شده است:

// In the feature module’s build.gradle file:
...
dependencies {
    ...
    // Declares a dependency on the base module, ':app'.
    implementation project(':app')
}

قوانین اضافی ProGuard را مشخص کنید

اگرچه فقط پیکربندی ساخت ماژول پایه ممکن است کوچک کردن کد را برای پروژه برنامه شما فعال کند، می‌توانید قوانین ProGuard سفارشی را با استفاده از ویژگی proguardFiles با استفاده از ویژگی proguardFiles ، مطابق زیر ارائه کنید.

android.buildTypes {
     release {
         // You must use the following property to specify additional ProGuard
         // rules for feature modules.
         proguardFiles 'proguard-rules-dynamic-features.pro'
     }
}

توجه داشته باشید که این قوانین ProGuard با قوانین سایر ماژول ها (از جمله ماژول پایه) در زمان ساخت ادغام می شوند. بنابراین، در حالی که هر ماژول ویژگی ممکن است مجموعه جدیدی از قوانین را مشخص کند، این قوانین برای همه ماژول های پروژه برنامه اعمال می شود.

برنامه خود را مستقر کنید

در حالی که در حال توسعه برنامه خود با پشتیبانی از ماژول‌های ویژگی هستید، می‌توانید با انتخاب Run > Run از نوار منو (یا با کلیک بر روی Run) برنامه خود را مانند حالت عادی روی دستگاه متصل نصب کنید. در نوار ابزار).

اگر پروژه برنامه شما شامل یک یا چند ماژول ویژگی است، می‌توانید با تغییر پیکربندی اجرا/اشکال‌زدایی موجود خود، انتخاب کنید که چه ویژگی‌هایی در هنگام استقرار برنامه‌تان شامل شود:

1. از نوار منو Run > Edit Configurations را انتخاب کنید.
2. از پانل سمت چپ کادر گفتگوی Run/Debug Configurations ، پیکربندی برنامه Android مورد نظر خود را انتخاب کنید.
3. در بخش ویژگی‌های پویا برای استقرار در برگه عمومی ، کادر کنار هر ماژول ویژگی را که می‌خواهید هنگام استقرار برنامه خود اضافه کنید علامت بزنید.
4. روی OK کلیک کنید.

به‌طور پیش‌فرض، Android Studio برنامه شما را با استفاده از بسته‌های برنامه برای استقرار برنامه شما اجرا نمی‌کند. در عوض، IDE فایل‌های APK را در دستگاه شما می‌سازد و نصب می‌کند که برای سرعت استقرار به‌جای اندازه APK بهینه‌سازی شده‌اند. برای پیکربندی Android Studio برای ساخت و استقرار فایل‌های APK و تجربیات فوری از یک بسته برنامه، پیکربندی run/debug خود را تغییر دهید .

از ماژول های ویژگی برای تحویل سفارشی استفاده کنید

یکی از مزایای منحصر به فرد ماژول های ویژگی، امکان سفارشی کردن نحوه و زمان بارگیری ویژگی های مختلف برنامه شما در دستگاه های دارای Android نسخه 5.0 (سطح API 21) یا بالاتر است. به عنوان مثال، برای کاهش حجم دانلود اولیه برنامه خود، می‌توانید ویژگی‌های خاصی را پیکربندی کنید تا در صورت نیاز یا فقط توسط دستگاه‌هایی که از قابلیت‌های خاصی پشتیبانی می‌کنند، مانند توانایی عکس‌برداری یا پشتیبانی از ویژگی‌های واقعیت افزوده، دانلود شوند.

اگر چه زمانی که برنامه خود را به عنوان یک بسته برنامه آپلود می‌کنید، به‌طور پیش‌فرض دانلودهای بسیار بهینه‌سازی شده‌ای دریافت می‌کنید، گزینه‌های تحویل ویژگی پیشرفته‌تر و قابل تنظیم‌تر نیاز به پیکربندی و مدولار کردن ویژگی‌های برنامه‌تان با استفاده از ماژول‌های ویژگی دارند. یعنی ماژول‌های ویژگی بلوک‌های ساختمانی را برای ایجاد ویژگی‌های ماژولار فراهم می‌کنند که می‌توانید برای دانلود هر کدام در صورت نیاز پیکربندی کنید.

اپلیکیشنی را در نظر بگیرید که به کاربران شما امکان خرید و فروش کالا در یک بازار آنلاین را می دهد. شما می توانید به طور منطقی هر یک از عملکردهای زیر برنامه را در ماژول های ویژگی جداگانه مدولار کنید:

• ورود به حساب کاربری و ایجاد
• گشت و گذار در بازار
• قرار دادن یک کالا برای فروش
• پردازش پرداخت ها

جدول زیر گزینه‌های تحویل متفاوتی را که ماژول‌ها را پشتیبانی می‌کنند، و نحوه استفاده از آن‌ها برای بهینه‌سازی حجم دانلود اولیه برنامه نمونه بازار را توضیح می‌دهد.

ساخت URI برای یک منبع

اگر می خواهید با استفاده از URI به منبع ذخیره شده در یک ماژول ویژگی دسترسی داشته باشید، در اینجا نحوه ایجاد URI منبع ماژول ویژگی با استفاده از Uri.Builder() آورده شده است:

val uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build()

String uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build().toString();

هر قسمت از مسیر منبع در زمان اجرا ساخته می‌شود و اطمینان حاصل می‌کند که فضای نام صحیح پس از بارگیری APKهای تقسیم‌شده ایجاد می‌شود.

به عنوان نمونه ای از نحوه تولید URI، فرض کنید یک برنامه و ماژول های ویژگی با این نام ها دارید:

• نام بسته برنامه: com.example.my_app_package
• نام بسته منابع ویژگی: com.example.my_app_package.my_dynamic_feature

اگر resId در قطعه کد بالا به یک منبع فایل خام به نام "my_video" در ماژول ویژگی شما اشاره دارد، کد Uri.Builder() بالا خروجی زیر را خواهد داشت:

android.resource://com.example.my_app_package/raw/com.example.my_app_package.my_dynamic_feature:my_video

این URI سپس می تواند توسط برنامه شما برای دسترسی به منبع ماژول ویژگی استفاده شود.

برای اعتبارسنجی مسیرها در URI خود، می‌توانید از APK Analyzer برای بررسی ماژول ویژگی APK خود و تعیین نام بسته استفاده کنید:

ملاحظات مربوط به ماژول های ویژگی

با ماژول‌های ویژگی، می‌توانید سرعت ساخت و سرعت مهندسی را بهبود ببخشید و به‌طور گسترده‌ای برای کاهش اندازه برنامه، تحویل ویژگی‌های برنامه‌تان را سفارشی کنید. با این حال، برخی از محدودیت ها و موارد لبه وجود دارد که هنگام استفاده از ماژول های ویژگی باید در نظر داشت:

• نصب 50 یا بیشتر ماژول ویژگی روی یک دستگاه، از طریق تحویل مشروط یا بر اساس تقاضا، ممکن است منجر به مشکلات عملکرد شود. ماژول‌های زمان نصب، که به‌عنوان قابل جابجایی پیکربندی نشده‌اند، به‌طور خودکار در ماژول پایه قرار می‌گیرند و تنها به عنوان یک ماژول ویژگی در هر دستگاه به حساب می‌آیند.
• تعداد ماژول‌هایی را که به‌عنوان قابل جابجایی برای تحویل در زمان نصب پیکربندی می‌کنید به 10 یا کمتر محدود کنید. در غیر این صورت، زمان دانلود و نصب برنامه شما ممکن است افزایش یابد.
• فقط دستگاه‌های دارای Android نسخه 5.0 (سطح API 21) و بالاتر از دانلود و نصب ویژگی‌های درخواستی پشتیبانی می‌کنند. برای در دسترس قرار دادن ویژگی خود در نسخه های قبلی Android، هنگام ایجاد یک ماژول ویژگی، Fusing را فعال کنید.
• SplitCompat را فعال کنید تا برنامه شما به ماژول های ویژگی بارگیری شده دسترسی داشته باشد که در صورت تقاضا تحویل داده می شوند.
• ماژول‌های ویژگی نباید فعالیت‌هایی را در مانیفست خود با